Czym obudować wannę?
Instalując w łazience wannę należy zastanowić się nad sposobem jej obudowania. Można to zrobić niemal dowolnie – przy pomocy płytek ceramicznych, drewna bądź zabudowy meblowej a nawet blachy stalowej lub szkła. Oczywiście najprostszym i najtańszym sposobem są dedykowane panele laminowane gdyż nie wymagają wcześniejszego obudowania (obmurowania wanny).
Pomimo coraz częstszego stosowania w łazienkach wanien wolnostojących na nóżkach lub zabudowanych a także wanien wpuszczonych w posadzkę w dalszym ciągu najbardziej popularne jest klasyczne posadowienie wanny i decyzja o jej zabudowie. Na szczęści współczesne rozwiązania łazienkowe sprawiają iż nie jest to skomplikowane zadanie, nawet jeśli wanna ma asymetryczny kształt czy mocno zaokrąglone brzegi. Możemy dokupić do niej gotową, laminowaną obudowę, którą wystarczy zamocować przy użyciu dołączonego zestawu montażowego. To najmniej pracochłonny sposób obudowania wanny, bo nie musimy już martwić się o jej wykończenie a i późniejszy ewentualny serwis bądź dostęp do syfony będzie ułatwiony.
Kolejnym rozwiązaniem jest wymurowanie niskiej zabudowy wzdłuż boków wanny lub wykonanie ich w systemie lekkich ścianek. Taką zabudowę wanny można wykończyć dowolnie wybranym materiałem np. płytkami ceramicznymi czy mozaiką. Z racji, że nie jest to zadanie przesadnie skomplikowana powinni poradzić sobie z tym już bardziej zaawansowani majsterkowicze.
Jak zamontować wannę?
Obudowa wanny zazwyczaj nie nadaje się do posadowienia wanny, lecz przede wszystkim pełni funkcje dekoracyjną zasłaniając podłączenia wodne i odpływ. Stabilne podparcie zapewnia wannie stelaż lub nóżki. Innym coraz popularniejszym rozwiązaniem jest zastosowanie nośnika styropianowego, który jednocześnie podpiera i osłania wannę będąc gotową powierzchnią do przyklejenia płytek.
Nogi lub stelaże są z reguły sprzedawane w komplecie z wanną ale nie zawsze. Kupując wannę należy zapoznać się z opisem wyposażenia aby uniknąć przykrej niespodzianki przy montażu. Zestawy nóg przeznaczone do mniejszych wanien, składają się z dwóch szyn opartych na gwintowanych nogach ułatwiających wypoziomowanie wanny. Na tych szynach ustawia się wannę. Aby oparcie było stabilne, stosuje się rozpórki, których zadaniem jest utrzymanie szyn w zaplanowanym miejscu. Do większych wanien oraz do wersji z hydromasażem zaleca się stosowanie stelaży wannowych – jest to swoiste aluminiowe rusztowanie pod wannę, które wzmacnia jej konstrukcje i zapobiega ew. odkształceniom lub pęknięciom.
Nośnik styropianowe kupuje się dedykowane do konkretnego modelu wanny. Są produkowana ze sprasowanego styropianu tworzącego twardą i sztywną obudowę umożliwiając stabilne osadzenie wanny. Kolejną zaletą nośników jest bardzo dobra dodatkowa izolacja cieplna i akustyczna przez co woda w wannie dłużej utrzymuje zadaną temperaturę oraz nie hałasuje przy nalewaniu bądź braniu prysznica. Montaż nośnika polega na przymierzeniu i sprawdzeniu czy otwory odpływowe w wannie i obudowie znajdują się w tym samym miejscu, podłączeniu syfonu (odpływu) i przyklejeniu nośnika do podłogi. Następnie do obudowy trzeba wstawić wannę i połączyć ją z syfonem. Ostatnie już zadanie to przyklejenie płytek ceramicznych lub innego materiału bezpośrednio do obudowy.
Dedykowane obudowy
Praktycznie do każdego modelu wanny niezależnie od kształtu i rozmiaru, producenci oferują gotowe obudowy. Z reguły wykonane są z laminatu o podwyższonej wytrzymałości z warstwą akrylu na wierzchu w tym samym kolorze co wanna. Czasem producenci oferują obudowy meblowe w kolorze białym lub z drewnopodobnym laminatem. Niektóre modele posiadają nawet wbudowane schowki (CERSANIT) celem lepszego zagospodarowania miejsca w łazience. Panel do wanny najlepiej jest kupować razem z wanną ale decyzję można też podjąć w trakcie prac remontowych już po zamontowaniu wanny pamiętając by zarówno wanna jak i obudowa pochodziły od jednego producenta i pasowały do siebie. Zaletą tego rozwiązania jest, że wanna wraz z obudową idealnie do siebie pasują i montaż panelu jest z reguły banalnie prosty – obudowy montuje się na sprężynki lub zaciski dołączone do zestawu montażowego a następnie dopasowuje wysokość wanny tak by nie było szczeliny między panelem i podłogą. Jej zdjęcie i ponowne założenie również nie nastręcza problemów w przypadku konieczności dostępu do odpływu czy podłączeń baterii w razie ewentualnej awarii lub potrzeby czyszczenia.
Obudowa murowana
Jest to rozwiązanie najczęściej stosowane w naszych łazienkach. Obmurować możemy zarówno tradycyjne wanny prostokątne, jak i modele o bardziej fantazyjnych kształtach: asymetryczne czy owalne. Taką obudowę można wykończyć wręcz dowolnym materiałem: mozaiką, płytkami ceramicznymi, kamieniem, drewnem egzotycznym lub połączeniem kilku powyższych.
Do obmurowania bardzo dobrze nadają się bloczki z betonu komórkowego o grubości 5 lub 11 cm, które łączy się ze sobą za pomocą klasycznej zaprawy klejowej. Można je łatwo przycinać na wymiar oraz szlifować. Trzeba jednak pamiętać, że podczas obróbki beton bardzo mocno pyli, więc powinno się to robić n zewnątrz lub przynajmniej po starannym zabezpieczeniu całego pomieszczenia przy użyciu folii tak by był nie wniknął wszędzie.
Uwaga! Wanny akrylowe nie powinny być zamurowane na stałe i na styk. Pomiędzy górną krawędzią zabudowy a dolną krawędzią wanny musi zostać przerwa około 2-3 mm, którą po zakończeniu wszystkich prac należy uszczelnić silikonem sanitarnym w odpowiednim kolorze lub bezbarwnym.
Zabudowa z płyt karton-gips
Ten typ obudowy wykonuje się w systemie tzw. suchej zabudowy. Konstrukcje stanowią metalowe stelaże, do których mocuje się wodoodporne (najczęściej w kolorze zielonym – bardzo ważne!) płyty gipsowo-kartonowe lub gipsowo-włóknowe, które nie pęcznieją pod wpływem wilgoci w łazience. W ten sposób możemy obudowywać wanny prostokątne, jak i te z zaokrąglonymi krawędziami - w sklepach dostępne są specjalne płyty fabrycznie przygotowane do wyginania. Dobrzy fachowcy potrafią też giąć na mokro zwykłe płyty co umożliwia uzyskiwanie niedużych łuków
Ruszt, na którym zamocowane zostaną płyty, składa się ze specjalnych profili nazywanych przypodłogowymi lub oznaczanych literą U, które mocuje się do podłogi i wykonuje z nich górną poprzeczkę stelaża. Zależnie od kształtu wanny, używa się profili poziomych prostych lub z nacięciami, które pozwalają na ich wyginanie i dopasowanie obudowy do kształtu wanny. Pomiędzy profile poziome wsuwa się metalowe słupki o przekroju w kształcie litery C - powinny się znaleźć m.in. przy ścianach i narożach wanny. Do takiego rusztu przykręca się płyty. Jeśli obudowa będzie wycinana z kilku mniejszych kawałków płyty, miejsca w których się łączą muszą znaleźć się na pionowej powierzchni – nie wolno używać ich do wykańczania poziomych fragmentów z uwagi na ochronę przed zalaniem. Odcinki płyt przykręca się wkrętami do profilu, a ich krawędzie wyrównuje szpachlą elastyczną. Jeśli planujemy użycie jako okładziny ciężkich płytek lub naturalnego kamienia zabudowę powinno się wykonać z dwóch płyt na grubości. Następnie gruntujemy powierzchnię zabudowy aby zwiększyć przyczepność kleju do płytek i zapobiec przedostawaniu się wilgoci z zaprawy. Do mocowania płytek najlepiej zastosować kleje do glazury o podwyższonej elastyczności.
Otwory rewizyjne
W stałej obudowie (murowanej lub wykonanej z płyt gipsowo-kartonowych) niezbędny jest otwór rewizyjny, zapewniający choć minimalny dostęp do odpływu lub podłączeń baterii (w przypadku baterii stojących), co oznacza, że powinien znajdować się po stronie syfonu. Jeśli wanna ma być wykończona płytkami, najczęściej wycina się otwór w obudowie, po czym maskuje go pojedynczą płytką (lub płytkami, zależnie od rozmiaru) zamocowaną tylko na zaprawie do spoinowania lub silikon. Taką płytkę łatwo rozpoznać, nawet gdy się zapomni, gdzie się ją umieściło - wystarczy wówczas opukać obudowę i płytka wydająca głuchy dźwięk będzie tą właściwą. Kolejną metodą ukrycia otworu rewizyjnego jest wykończenie jego obrzeży metalową ramką i przyklejenie do płytki specjalnych magnesów utrzymujących ją w wybranym miejscu. Ostatnim, lecz niestety najmniej estetycznym sposobem jest zastosowanie klasycznych drzwiczek rewizyjnych, najczęściej występujących w białym kolorze.
Jeśli chcemy uniknąć kłopotu z dostępem do odpływu, należy kupić syfon czyszczony od góry. Warto jednak zostawić sobie dostęp do podłączeń baterii aby bez konieczności niszczenia zabudowy mieć dostęp np. do wymiany węża prysznicowego, który w bateriach montowanych na rancie wanny lub półce obok będzie tego wymagał po kilku latach użytkowania.
